گوش دادن به غیبت

همان گونه که غیبت کردن از گناهان بزرگ است، گوش دادن به غیبت و تایید آن نیز از گناهان بزرگ معرفی می‌شود؛ چرا که اگر کسی حاضر نشود به غیبت گوش دهد، افزون بر اینکه نهی از منکر می‌کند، عمل غیبت نیز تحقق نمی‌یابد. نه عیب‌های دیگران آشکار می‌شود و نه آبروی کسی ریخته می‌شود. امام علی (ع) در این باره می‌فرماید: «شنونده غیبت، مانند غیبت کننده است.» و در حدیث دیگری از پیامبر اکرم (ص) نقل است: «اگر در میان جمعی بودی و از کسی غیبت شد، به یاری فرد غیبت شونده برخیز و آن جمع را از غیبت کردن بازدار وگرنه از میان شان برخیز و برو.» با توجه به این حدیث، وظیفه آن که در معرض غیبت مسلمانی واقع می‌شود، این است که تا آنجا که می‌تواند از او دفاع کند و به یاری اش بشتابد و غیبت کنندگان را از این امر ناپسند بازدارد و سپس مجلس آنها را ترک کند. اگر با وجود قادر بودن بر یاری او، غیبت شونده را حمایت نکند و به دفاع از او برنخیزد تا به این وسیله تشویق غیبت کننده را برانگیزد، خداوند او را در دنیا و آخرت تنها می‌گذارد و مکافات گناهانش دامن گیرش می‌شود. پیامبر اکرم (ص) در حدیثی فرمود: «هرگاه در حضور کسی از برادر مسلمانش غیبت شود و او بتواند یاری اش کند، اما به یاری او برنخیزد، خداوند در دنیا و آخرت تنهایش می‌گذارد.» و در گفتاری دیگر از او نقل است: «گناهش در دنیا و آخرت دامن گیرش می‌شود.» درروایت‌های پیشوایان معصوم علیهم السلام، برای کسی که به دفاع از غیبت شونده می‌پردازد، اجر فراوانی وعده داده شده است. از جمله اینکه پیامبر اکرم (ص) می‌فرماید: «هر کس در پشت سر برادرش از آبروی او دفاع کند، بر خداست که او را از آتش برهاند.» بر این اساس، رد غیبت که در واقع دفاع از آبرو و شخصیت مسلمان است، سبب رهایی شنونده از آتش دوزخ می‌شود. همچنین، از آن حضرت نقل است: هر کس در مجلسی بشنود که از برادرش غیبت می‌شود و آن را از او دفع کند، خداوند هزار باب بدی را در دنیا و آخرت از او دفع کند. این بزرگوار در حدیث دیگری نیز فرمود: هر کس در مجلسی، غیبتی راجع به برادر خود بشنود و آن را دفع کند، خداوند عزوجل هزار باب شر و بدی را در دنیا و آخرت از او دفع سازد و اگر غیبت را از او دفع نگرداند و خوشحال هم بشود، گناهش همچون گناه غیبت کننده است. یاری خداوند در دنیا و آخرت، پاداش دیگری است از سوی خداوند به کسی که مانع از غیبت کردن دیگران در غیاب برادر دینی خود می‌شود؛ چنان که امام باقر (ع) می‌فرماید: «کسی که در برابر او از برادر مؤمنش غیبت شود و او به یاری اش برخیزد، خداوند او را یاری دهد».