نکـتـــه
قضاوت درست نسبت به دیگران
انسان، همواره در تعامل با دیگران زندگی می‌کند و خواه ناخواه نمی‌تواند خود را جدا از دیگران فرض کند. در این دنیای شلوغ و پرهیاهو، کسی زندگی بهتر و آرامش خیال بیشتری خواهد داشت که در برقراری ارتباط با دیگران موفق تر عمل کند. یک ارتباط درست، ارتباطی است که احساس مثبت در دوطرف، ایجاد کند و ما این احساس را زمانی می‌توانیم در طرف مقابل ایجاد کنیم که او را درک کرده باشیم. به عبارت دیگر، ما برای این که هم قضاوت درستی نسبت به دیگران داشته باشیم و هم اعتماد آنها را نسبت به خود جلب کنیم، باید قبل از این که مدام به فکر پاسخگویی باشیم سعی کنیم شنونده خوبی باشیم و قبل از این که توقّع درک شدن از سوی آنها را داشته باشیم، درک کردن را بیاموزیم و نشان دهیم که نیت ما فهمیدن طرف مقابل است. این موضوع، شخص را از لاک دفاعی خارج کرده، یک احساس همدلی و اعتماد ایجاد می‌کند. باید کمی‌صبر و بردباری به خرج دهیم و از پیش داوری و قضاوت عجولانه درباره اشخاص بپرهیزیم. اندیشه ما خود را در عمل ما نشان خواهد داد، پس اگر مثبت بیندیشیم، دیگران هم ارزیابی مثبتی از ما خواهند داشت. بهتر است به جای این که خواستار محبوب شدن در نزد دیگران باشیم، سعی کنیم مورد اعتماد آنها باشیم؛ چون محبوبیت بدون ایجاد حس اعتماد، می‌تواند شکننده و زودگذر باشد. البته این به معنای همرنگ جماعت شدن نیست؛ چون این کار شاید به طور موقّت و مقطعی کار ما را راه بیندازد، ولی در دراز مدت، ضمیر ناخودآگاه ما، خود واقعیتمان را آشکار خواهد کرد و آن جاست که همه چیز به هم خواهد ریخت. ما باید ارزش‌هایی را که در زندگی به آنها معتقدیم، به عنوان اصول ثابتی در نظر بگیریم و زندگی خود را بر پایه آنها بنا کنیم و سعی کنیم همیشه به این اصول، وفادار بمانیم. این، باعث می‌شود که به دور از غرور و تکبّر و در قالب اصول و ارزش‌های مورد قبول خود، دیگران را نیز مورد توجه قرار دهیم و قضاوت درستی نسبت به آنها داشته باشیم.
طريق درمان ريا
بعضي از بزرگان علم اخلاق گفته‌اند ريشه اصلي رياكاري حب جاه و مقام است كه اگر آن را به دقت بررسي كنيم، به سه اصل باز مي‌گردد: 1. علاقه به ستايش مردم از او. 2. فرار از نكوهش آنها. 3. طمع ورزيدن به آنچه در دست مردم است. ريا، همچون آتش سوزاني است كه گاه در خرمن اعمال انسان مي‌افتد و همه را خاكستر مي‌كند. نه تنها عبادت‌ها و طاعت‌هاي انسان را برباد مي‌دهد، بلكه گناه عظيمي است كه مايه روسياهي صاحب آن در دنيا و آخرت است. همچنين، ريا كار در دنيا به سبب ملاحظه دل مردم، همواره پريشان خاطر است؛ زيرا رضاي مردم حد و پاياني ندارد و هرگاه طايفه‌‌اي را از خود خشنود مي‌كند، گروهي ديگر از او جدا مي‌شوند و هر كه رضاي مردم را با ناخشنودي خداوند بجويد، خدا بر او خشم خواهد گرفت و مردم را نيز از او ناراضي و خشمگين خواهد ساخت. لذتي كه انسان از عمل خالص و نيت پاك مي‌برد، با هيچ خوشي و لذتي برابر نيست. يكي از راه‌هاي درمان عمل ريا، اين است كه انسان براي پنهان داشتن عبادت‌ها و حسنه‌هاي خود بكوشد و به هنگام عبادت، در را بر روي خود ببندد و هنگام انفاق و كارهاي ديگر، سعي بركتمان آن كند تا به تدريج به اين كار عادت كند.