كارآفريني، مصداق بارز تعاون در نيكي و تقوا
محمدعلي آهنگران*
مدت‌هاست در اين انديشه‌ام كه در روزگار ما بهترين توشه براي آخرت و فرداي قيامت چه مي‌تواند باشد؟ چه كنيم تا دنياي بهتري بسازيم و در نتيجه آن، خانه آخرت‌مان نيز آباد گردد؟ آيا جامعه امروز ما جامعه‌اي آخرت ساز است؟ آيا جامعه ما در مسير پيشرفت و تكامل و توسعه مادي و معنوي است؟ در بحبوحه همين جستجوها حديثي شريف از رسول گرامي اسلام (ص) توجهم را به خود جلب نمود. پيامبر اكرم صلي‌ا... عليه و آله و سلم مي فرمايند:« اَلْكاسِبُ حَبيبُ ا...» یعنی كاسب دوست خداست.چرا كسي كه به كسب و كار مشغول است از دوستي خداوند بزرگ بهره‌مند است؟ چه مزيت معنوي در كسب و كار نهفته است؟ چرا كسي كه براي كسب روزي حلال جان خويش را فدا كرده اجر و مزدي نظير شهيدان و مجاهدان دارد؟ پاسخ در اين مساله نهفته است كه كسب و كار صحيح و قانون‌مند موجب خلق ثروت مولد در جامعه مي‌گردد و جامعه‌اي كه در آن ثروت مولد وجود دارد، خالي از فقر و فلاكت و بيكاري است؛ فقر و فلاكتي كه موجب كفر و عصيان و فسق خواهد شد. امروز و در كشور حاصلخيز و غني ما كه سرشار از سرمايه‌هاي مادي و معنوي و انساني است، بهترين كار، كارآفريني است. كسي كه كار مي‌آفريند و سرمايه خويش را در جهت خلق كسب و كاري جديد به جريان مي‌اندازد حقيقتا دست به جهادي بسيار عزيز و مقدس زده است. سرمايه گذار و كارآفريني كه دست عده‌اي را به شغلي شرافتمند مشغول مي‌دارد شايسته تكريم و تعظيم است. خداوند رحيم در قرآن كريم ما را دعوت به استعانت يكديگر در نيكي و تقوا نموده و امروز بدون ترديد كارآفريني مصداق تمام و كمال تعاون در نيكي و تقواست.
* کارشناس مذهبی