بهبود مهارت گوش‌دادن
مردم اکثرا ترجیح می‌دهند که به‌جای گوش دادن، خودشان صحبت کنند. اما زندگی‌کردن در دنیایی سرشار از گفت‌وگوهای پریشان، اسرار بسیاری را ناگفته می‌گذارد. ارتباطات ضعیف باعث می‌شود اشخاص تصور کنند به آنها بی‌توجهی شده است. در واقع، اشخاص آنچنان مجذوب افکار خود هستند که نمی‌توانند افکار دیگران را بشنوند؛ آنها نمی‌توانند به صحبت‌های شخص دیگری حقیقتا، عمیقا و به‌طور موثر گوش دهند. خیلی ساده می‌توان تشخیص داد که افراد چه زمانی به شما گوش نمی‌کنند. معمولا در این مواقع، احساس ناامنی و عصبانیت یا ناامیدی می‌کنید. این تعاملات نامطلوب برای هر دو طرف صحبت، ارزش کمی قائل شده و اغلب اوقات نیز به همین صورت رخ می‌دهند. برای بهبود مهارت گوش‌دادن، از انجام دادن دو مورد زیر اجتناب کنید. همچنین اگر قصد دارید متوجه شوید که کسی به شما گوش می‌دهد یا خیر، به این دو نشانه کلیدی دقت کنید:
سنجیدن گفته‌های طرف مقابل: زمانی‌که شخصی به‌جای گوش‌دادن به سخنان شما به سنجیدن گفته‌هایتان می‌پردازد، از نظر احساسی او را دور می‌بینید؛ به‌نظر می‌رسد که در لحظه حاضر به‌سر نمی‌برد و فکر او در جای دیگری مشغول است. شما در حال صحبت هستید اما کلمات‌تان منتقل نمی‌شوند، به این ترتیب احساس می‌کنید که تعاملتان، کیفیتی را کم دارد. پس اگر در زمان صحبت‌کردن شخصی، در حال حلاجی‌کردن گفته‌های او باشید به این معنی است که به او گوش نمی‌دهید. تنها چند کلمه و عبارت کلیدی را از میان صحبت‌ها می‌شنوید و سپس گوش‌های خود را به روی باقی صحبت‌ها می‌بندید و بالافاصله، صدای درونی خودتان را روشن می‌کنید. از این‌کار دست بکشید. اگر می‌خواهید شنونده بهتری باشید، ذهن تحلیلی خود را تا زمان پایان‌یافتن صحبت‌های طرف مقابل خاموش کنید.
فکرکردن به نظری که می‌خواهید در مورد گفته طرف مقابل بدهید: وقتی فکر شخص به‌جای گوش‌دادن، به طریقه نظر دادن مشغول است، طرف مقابل احساس می‌کند درک نشده و نادیده گرفته شده است. این افراد معمولا خیلی سریع، نقطه مقابل اظهارات شما را بیان می‌کنند تا نشان دهند اشتباه می‌کنید یا اینکه از میان صحبت‌ها، به مساله خاصی اشاره می‌کنند که قبلا بیان کرده‌اید و به مانور دادن روی آن می‌پردازند. تمامی این اقدامات به‌روشنی نشان می‌دهند که برای نظر شما اهمیت قائل نشده‌اند. اگر در زمان صحبت‌کردن طرف مقابل، در حال فکرکردن به نظری هستید که می‌خواهید بیان کنید، ذهنتان دیگر گنجایش در نظر گرفتن اظهار نظر شخص دیگری را ندارد ذهن شما به‌سرعت در حال فکر کردن است و به این ترتیب، عواطفتان نمی‌توانند در زمان صحبت‌کردن شخص دیگر با او همراه شوند. این موضوع باعث می‌شود هر دوطرف صحبت در انتهای گفت‌وگو، احساس کنند که نظراتشان بیان نشده است.