آرمان- اعلام وصول استیضاح وزرا، نتیجه آنها و حتی سوال از رئیس‌جمهور در مجلسی که علی لاریجانی ریاست آن را برعهده دارد، این پرسش را مطرح کرده که آیا رئیس مجلس خط‌مشی خود را از رئیس‌جمهور و دولتش جدا کرده است؟ در مجموع گاهی چنین احساس می‌شود که لاریجانی می‌تواند کارهایی را در مجلس بکند ولی اهتمام لازم را کمتر شاهد هستیم. اینکه در این شرایط حمایت از دولت را از دست داده باشد را نمی‌توان با اتفاقات اخیر مجلس در رابطه با استیضاح چند وزیر و طرح سوال از رئیس‌جمهور، ارزیابی کرد. طبیعتا چون مجلس دهم به سال آخر فعالیت خود رسیده و شرایط کشور هم شرایط خاصی است، گاه‌گاهی جهت‌گیری‌ها تا حدودی تفاوت می‌کند و یک عده به طرفی سوق پیدا می‌کنند که چه‌کار کنند تا دور بعد رأی بیاورند و آیا نزدیک بودنشان به برخی مثبت است یا باید فاصله بگیرند و این اتفاقات در مجلس به طور معمول دیده می‌شود، اما نمی‌توان به درستی ارزیابی کرد که علی لاریجانی از دولت فاصله گرفته باشد. از طرفی شرایط مجلس هم به‌گونه‌ای است که به صورت معمول شاید خیلی ضرورتی نمی‌بیند که بخواهد مثلا در سوال از رئیس‌جمهور نظر دیگری داشته باشد و احتمالا ارزیابی متفاوتی ازاین اتفاق داشته است، اما هنوز به موارد سنگینی نرسیده‌ایم که برای دولت اهمیت فوق‌العاده‌ای داشته باشد که ببینیم در آن مقطع چه می‌کند؟ از طرفی برخی چون برجام را تمام شده می‌دانند، تصور می‌کنند لاریجانی از روحانی فاصله گرفته درحالی که عمر برجام را به آن معنا تمام شده نمی‌بینم. هرچند گمانه‌هایی درمورد علی لاریجانی مطرح است که به ریاست جمهوری دور بعد می‌اندیشد و طبیعی است که یک سیاستمدار ممکن است این کارها را بکند و آقای لاریجانی هم گاه حالت سیاسی سینوسی از خود نشان داده و طوری حرکت نکرده که معلوم باشد جهت‌گیری او چگونه است. درواقع هم می‌خواهد آن طرف را داشته باشد و هم کمی به این طرف نزدیک شود که البته این رویه در سیاست چندان قابل دوام نیست و گاه در تنگناهایی گیر می‌کند که ممکن است هر دو طرف را از دست بدهد. در این اواخر چنین خصوصیتی در رفتار لاریجانی دیده شده است.
روحانی با توجه به مشکلاتی که هم برای خودش و هم در دوره‌اش پیش آمده هنوز هم از شخصیت‌هایی است که در جایگاه خود اعتبارش از خیلی از افراد مدعی سیاست بیشتر است. با همه اینها هنوز ارزیابی در مورد ترکیب مجلس زود است که بخواهیم نگران باشیم مجلس از دست اصلاح‌طلبان خارج و به دست اصولگراها می‌افتد و مشکلات دولت دوازدهم با آن مجلس بیشتر خواهد شد. گاهی اوقات چند نطق حسابی در مجلس جو جامعه را عوض می‌کند و ممکن است خیلی از برداشت‌ها و نظرات را متفاوت کند. ما هنوز تا رسیدن به زمان انتخابات مجلس یکسال زمان داریم و البته اعتقاد ما بر این است که اگر بناست جریان اصلاحات در مجلس آینده ایفای نقش کند دیگر با لیست امید فعلی شدنی نیست و باید تلاش کند نمایندگانی به مجلس بفرستد که به چهار نفر محدود نشود که خودی نشان دهند بلکه تعدادشان بیشتر شود. طبیعتا باید تلاش شود که با محذور و محدودیت شدید لیست بسته نشود والا برای شرایط آینده کشور طبیعتا چنین مجموعه‌ای مثل فراکسیون امید کاربرد خیلی محدودی دارد و شاید اصلا کاربردی نداشته باشد. اگر شرایط عادی باشد اصولگرایان به این سادگی مجلس را در اختیار نخواهند گرفت و حتی اگر هم در اختیار بگیرند کاربردی که الان مجلس پیدا کرده با مجلس اصولگرا که قبلا دیده‌ایم خیلی فرق نمی‌کند. در مجلسی که وزیر استیضاح می‌شود و پای رئیس‌جمهور به آن کشیده می‌شود، از جمله جهت‌گیری اصولگرایی است که دیده‌ایم. همان‌طور که بعد از مجلس ششم تا مجلس کنونی همیشه اکثریت در اختیار جریان اصولگرایی بوده و اصلاحات هم الان اسما بیشتر و به واسطه لیست امیدی است که خیلی از افراد آن نه سابقه کار سیاسی داشتند و نه در اصلاحات نقش و نمود آنچنانی داشته‌اند. امیدواریم آنچه در سال آینده اتفاق می‌افتد، لیستی قوی‌تر و کارآمدتر باشد والا اگر مجموعا فراکسیون امید و نقش‌آفرینی‌اش را در نظر بگیریم، چنین فراکسیونی برای وضعیت فعلی جامعه آن‌طور که باید و شاید مفید نیست و حتما افرادی قوی‌تر و با شهامت بیشتر لازم است.