سوداگری در بازار مسکن
- شناسه خبر: 42436
- تاریخ و زمان ارسال: 2 اردیبهشت 1403 ساعت 6:50
- نویسنده: روزنامه آرمان امروز
محمود اولاد / اقتصاددان
آرمان امروز : سوداگری در بخش مسکن را در چند بعد میتوان تحلیل کرد. سوداگران فرصت طلب: دنبال خرید با قیمت پایین و فروش سریع با سود هستند. این نوع سوداگری نقدینگی را در بازار افزایش میدهد و کارایی آن را بالا میبرد. سوداگران مالی: به دنبال نوسانگیری در بازارهای مختلف برای کسب سود هستند. به دلیل نقدشوندگی پایین و مقیاس بزرگ بازار مسکن، حضور این نوع سوداگران در این بازار محدود است. سرمایهگذاران بلندمدت: در شرایط بیثباتی اقتصادی، به دنبال سرمایهگذاری امن در مسکن هستند. ممکن است واحدهای خریداری شده را خالی نگه دارند که این امر در بازار مسکن مشکل ایجاد میکند. اما برای حل آن راه حلهایی وجود دارد که برخی ناکارآمدند. راه حلهای درون بخشی: مانند مالیات بر خانههای خالی یا عایدی سرمایه، در شرایط بیثباتی اقتصادی کارایی ندارند و ممکن است به فرار سرمایه از کشور منجر شوند.
تنظیم قیمت از طریق مالیات: در ادبیات علمی برای کنترل قیمت مسکن استفاده نمیشود، بلکه برای کنترل اثرات بیرونی مانند رها شدن واحدهای مسکونی یا زمینهای ساخته نشده به کار میرود. هدایت سرمایهها: هدایت سرمایه به سمت بازارهای دیگر از طریق مالیات، در ادبیات اقتصادی مرسوم نیست. راهکارهای رایج شامل کاهش ریسک سرمایهگذاری در بخشهای دیگر و ایجاد ثبات اقتصادی است. با وجود جذابیت بازار مسکن، رکود تورمی دو سال گذشته نشاندهنده عدم وجود تقاضای سوداگرانه مؤثر در این بازار است. حجم معاملات به شدت کاهش یافته و رونقی در تولید مسکن ایجاد نشده است.
تورم در این بخش، بیشتر به دلیل افزایش نقدینگی و نه تقاضای سوداگرانه است. همچنین نگهداری واحدهای مسکونی با هدف سودآوری، به دلیل ریسک بالای ناشی از رونق احتمالی در بازارهای موازی، غیرمنطقی است. آمارها نیز نشان میدهد که حجم قابل توجهی از خانههای خالی وجود ندارد. در نتیجه، حل مشکل مسکن نیازمند اتخاذ راهکارهایی فراتر از مداخلات درونبخشی در بازار مسکن است. بات اقتصادی، کاهش ریسک سرمایهگذاری در بخشهای دیگر و حمایت از تولید، راهکارهای اصلی برای حل این مشکل هستند.