هزار دشنه بر جسم نحیف پریشانی یار دبستانی
- شناسه خبر: 44444
- تاریخ و زمان ارسال: 17 اردیبهشت 1403 ساعت 23:51
- نویسنده: روزنامه آرمان امروز
امید مافی
آرمان امروز : قهر کرده بود با گیتی. با کلاس دوم سیب. با دست های معلمی که دست همه را می گرفت. با زنگ تفریح و انشا و املا.موج پریشانی در حریم سست جهان، هزار دشنه اندوه بر جسم زار و نزارش فرو کرده بود!
نورهای رقصان پندارش را خاموش کرد و با گچی که از مدرسه با خود آورده بود خانه ای کشید.
خانه ای به مساحت یک آه با دو پنجره رو به حیاط دلباز و دری رو به کوچه باغی در کران، در کناره، در کوه…
روزگار تلخ تر از تعب، چهار نعل می تاخت و طفل خردسالی که بلد نبود سرنوشت را به سبزه ها گره بزند آنقدر کار کرده بود که از کار افتاده بود. آنقدر با دستان کوچکش فال فروخته بود که فاصله شوربختی تا خوشبختی در ذهنش هاشور خورده بود.
خورشید طلوع کرده بود که فرزند طلاق از چهار جهت غروب کرد، بغض کرد، مویه کرد و نام مستعار بازی ها و بادبان ها و بامیه ها را از یاد برد.
این گونه شد که یار دبستانی خزیده به شولای زجر، زانوانش را بغل کرد، مژگانش را به هم سنجاق کرد و بی ضجه مویه و زنجموره روی زمین سرد سفیه به خوابی نه چندان آرام فرو رفت.خوابی در دمای چهل درجه زیر شب.ته مانده خاطراتش را هم لای پتوی گلبافتی که رویش نبود پیچید تا دلهره های قدیمی گر نگیرند در کالبد کوچکش!
ویرانی غم انگیز است. وزیدن غم انگیز است و مادربزرگ با همه مهربانی و بزرگی جای خالی مادر و پدری که هر کدام به سمتی رفتند و طفلک پسرک را تنها گذاشتند، نمی توانست بگیرد و نوه نازنین خود را در خانه ای شبیه سلول انفرادی شاد کند.
پسرک در خواب دید پدرش به خانه برگشته و بی محاکمه و دادگاه ساعت از کار افتاده اتاق را پاک کرده است. مادر برگشته و بی تذبذب و تکبر، لیوان شیر داغ را روی میز آشپزخانه گذاشته تا جگر گوشه اش با تبسمی گرم، دور شده از محیط مات ملامت و ملالت، سراغ «دختری به نام نل» را در جعبه رنگی بگیرد و با پژواک بال گنجشک ها در قوس قمر از سویدای دل بخندد تا شکوفه ها را بو کند و شب تیره اش روزی روشن شود روی آسفالت سرد کوچه بن بست… این گونه شد که رویایی به غایت دلفریب سراغ خواب کوتاهش را گرفت و عروسک های کوکی، عطر نرگس های مست را برایش به ارمغان آوردند.زندگی چشم نواز شد وقتی زمین به جغجغه نوزادی اش بدل شد. جغجغه ای جیغ آلود در نوانخانه نفس افتاده سیاره ای دل سپرده به دلدادگی.دل شیفته یک دردانه به مادری لطیف تر از باران عصرگاهی و پدری خونگرم تر از ختمی های باغچه.