واکاوی فروش بالای فیلم های سینمایی
- شناسه خبر: 42696
- تاریخ و زمان ارسال: 2 اردیبهشت 1403 ساعت 23:52
- نویسنده: روزنامه آرمان امروز
آرمان امروز به نقل از خبر آنلاین : مهرداد فرید با اشاره به اینکه فروش بالای فیلمهای سینمایی دستاورد سینماگران است، تأکید کرد: تنها در صورتیکه اکثر فیلمهای سینمایی به فروش نسبتاً خوبی برسند و یک منحنی نرمال در نمودار فروش آثار سینمایی ایجاد شود، میتوان آن را دستاورد دولت دانست.
سینمای ایران در سال ۱۴۰۲ را شاید بتوان با چند مشخصه به یاد آورد که فروش فیلمهای سینمایی، کمرنگ شدن آثار اجتماعی، بیشتر شدن تولیدات زیرزمینی و از جمله این مشخصهها است و شاید بتوان آنها را نشانی برای به وجود آمدن شرایطی تازه و دورانی جدید در سینمای ایران دانست.
در گفتگو با مهرداد فرید (فیلمنامهنویس و کارگردان سینما) نگاهی به سینمای ایران در سال ۱۴۰۲ داشتیم که در ادامه مشروح این گفتگو را از نظر میگذرانید:
یکی از مسائلی که در سال گذشته به عنوان یک اتفاق امیدوارکننده درباره آن صحبت شد میزان فروش فیلمها بود. فروش آثار سینمایی در یک سال گذشته را چطور ارزیابی میکنید؟
آمارها از تعداد بلیتهایی که فروخته شده نشاندهنده ارقام خوبی است ولی این دستاورد دولت نیست بلکه بیش از هر چیز دستاورد سینماگران است و باید به آنها دست مریزاد گفت که توانستهاند در چنین شرایط سختی که سختگیریهای بسیار بیشتری برای صدور پروانه ساخت و نمایش فیلمها وجود دارد از پس موانع بر آمدهاند و توانستهاند فیلمهایی را به تولید برسانند که مورد توجه مردم قرار بگیرند. به نظر من در این شرایط باید به سینماگران آفرین گفت و دولت نباید آن را جزو دستاوردهای خودش مطرح کند.
نکته دیگر این است که بخش اعظمی از فروش سینمای ایران در سالی که گذشت مرهون سه یا چهار فیلم است و اینگونه نیست که ما تصور کنیم همه فیلمها یا اکثر فیلمها توانستهاند به فروشی قابل قبول برسند. در واقع اگر سه یا چهار فیلم اول جدول فروش را کنار بگذاریم دیگر آثار وضعیت خوبی ندارند. اگر ما به نقطهای میرسیدیم که این موفقیتها شامل حال اکثر فیلمها میشد میتوانستیم این موفقیتها را به حساب دولت هم بگذاریم.
چرا در صورت فروش اکثریت فیلمها میتوان آن را دستاوردی برای دولت دانست اما در حال حاضر این میزان فروش ارتباطی با دولت و اقداماتش ندارد؟
اگر موفقیت در فروش قاعده بود میشد آن را به حساب دولت گذاشت. مادامی که این موفقیت استثناست آن را باید به حساب خلاقیت سازندگان آن استثناها گذاشت. در صورتیکه اکثر فیلمها مورد اقبال قرار بگیرند و شکست مالی مربوط به اکثریت آثار سینمایی نشود میتوان گفت که دولت برای ارتباط مخاطب با سینما اقداماتی کارساز داشته است. نمودار فروش فیلمها میبایست روی منحنی نرمال باشد. در منحنی نرمال معمولاً سه یا چهار درصد آثار شکستخورده و به همین اندازه هم معمولاً فیلمهای بسیار موفق هستند. مابقی آثار باید وضعیت متوسطی داشته باشند اما در شرایط امروز سینمای ایران فروش فیلمها وضعیت نرمالی ندارند. شاهد هستیم تعداد کمی از آثار توانستهاند هزینههای تولید خود را بدست بیاورند و به سودی متناسب با میزان تورم برسند. و اکثر فیلمها در گیشه شکستخورده هستند.
انگشتشمار بودن فیلمهای موفق و متوسط از یک طرف و انبوه فیلمهای شکست خورده، نشان میدهد که دولت نتوانسته شرایطی مساعد در سینما ایجاد کند و اتفاقاً در این شرایط باید دولت را مواخذه کرد تا پاسخگو باشد.
دولت از چه طریقی میتواند در ایجادِ یک وضعیت نرمال نقش داشته باشد؟
به نظر من هر چقدر دولت دخالت خودش را در پروسه تولید فیلمهای سینمایی کاهش دهد، سینما موفقتر است. منظور من از کنارهگیری دولت به نادیده گرفتن اقتدار و جایگاه آن نیست بلکه معتقدم دولت با کمتر کردن نظارتهای سختگیرانهی پیشینی میتواند تولید و نمایش فیلم در سینما را به سمت یک شرایط بهتر سوق دهد.
انتظار سینماگران این است که دولت پروانه ساخت را حذف کند و به فیلمسازان موفق اعتماد داشته باشد و با تعیین کردن خط قرمزها مسئولیت تولید فیلم را برعهده فیلمسازان قرار دهد. در اینجا فیلمساز است که با درایت خودش و شناختی که نسبت به کشور و مردمش دارد فیلمش را میسازد و بعد برای دریافت پروانه نمایش اقدام میکند.
به اعتقاد من اگر قرار است سینمایی پویا و موفق داشته باشیم باید به این نحو عمل کنیم. من به عنوان کسی که در سال جاری فیلمی را تهیه و آماده نمایش کردم باید بگویم پروسه دریافت پروانه نمایش و پروانه ساخت انرژی ما را بسیار مستهلک کرد درحالیکه این انرژی باید صرف کیفیت فیلم میشد. متقاعد کردن سازمان سینمایی برای دریافت مجوز ساخت فیلم، امروز حدود ۹۰ درصد انرژی فیلمساز را میگیرد و فقط ۱۰ درصد انرژی برای تولید اثر باقی میماند در حالیکه میشود پروانه ساخت را حذف کرد و به پروانه نمایش اکتفا کرد. این روند که از لحظه شکلگیری ایده فیلمساز باید از سازمان سینمایی مجوز بگیرد کار را برای فیلمسازان بسیار سخت کرده است.
در مورد فیلم خودم که امسال برای دریافت پروانه نمایش اقدام کرده بودیم اتفاق عجیبی که رخ داده بود، این بود که اعضای شورای پروانه نمایش فیلم را پسندیده بودند اما به دلیل اینکه بخشهایی از اثر با فیلمنامه مجوزدار متفاوت بود، باید سانسور میشد در حالیکه در آن بخشها ما از خط قرمزها عبور نکرده بودیم. اصرار بر اینکه فیلم باید حتماً با فیلمنامه مطابقت داشته باشد برایم بسیار عجیب بود و این سختگیری را فقط در این دولت دیدهام. این وضعیت باعث میشود که فیلمساز پس از دریافت پروانه ساخت دیگر خلاقیتی در فیلمنامهاش نداشته باشد درحالیکه تولید کننده یک اثر هنری تا لحظه آخر باید بتواند خلاقیتهایی که به ذهنش میرسد را در اثرش ایجاد کند و سازمان سینمایی باید به دانش و فهم سینماگر اعتماد کند./ خبرآنلاین