خاطره ساز صف های صبحگاهی جلوی کیوسک
- شناسه خبر: 24666
- تاریخ و زمان ارسال: 11 آذر 1402 ساعت 23:52
- نویسنده: روزنامه آرمان امروز
برای خالق مجله «دنیای ورزش» که در آمریکا درگذشت
آرمان امروز- وحید استرون: بیژن رفیعی طراح و بنیانگذار مجله دنیای ورزش بعدها به آمریکا مهاجرت کرد و در بستر بیماری در حالی که فرزندان و نوههایش کنارش بودند جان به جان آفرین تسلیم کرد. رضا قویفکر ـ دبیر انجمن پیشکسوتان مطبوعات و روزنامهنگار باسابقه ـ با ارائه مطلبی به ایسنا این خبر را تایید کرده است. قویفکر در توضیح ویژگیهای حرفهای و شخصیتی بیژن رفیعی نوشته است: او هنگامی که ۳۱ سال بیشتر نداشت طرح انتشار مجلهای ورزشی را به عباس مسعودی موسس روزنامه اطلاعات داد که با استقبال وی روبهرو شد.
پیش از انقلاب ۵۷ کیهان ورزشی و دنیای ورزش مهمترین نشریات ورزشی ایران بودند که سطح تاثیرگذاری بالایی در ورزش ایران داشتند. هرچند دیگر مخاطب، تیراژ و جذابیت گذشته را به دلیل ظهور رسانههای اجتماعی و دیجیتال ندارد. این داستانی است که شامل همه نشریات چاپی میشود. اولین شماره دنیای ورزش در۱۶ شهریور سال ۱۳۴۹ با صفحات رنگی منتشر شد. ۱۵ سال پیش از انتشار دنیای ورزش، مجله کیهان ورزشی به ابتکار دکتر صدرالدین الهی و کاظم گیلانپور در موسسه کیهان منتشر شده بود. متاسفانه دنیای ورزش که سال های پس از انقلاب هم ادامه انتشار داشت، پنج سال قبل در اثر ناتوانی موسسه اطلاعات در تامین مخارج و با مدیریت غلامحسین شعبانی بسته شد.
چرا دنیای ورزش مهم بود؟
دنیای ورزش و گاهی آدمهای ایستاده در صف برای خ۱رید آن در بسیاری از روزها، از اولین جاهایی بود که میشد از نتایج بازیهای باشگاههای تهران باخبر شد. اگر گاهی به هر دلیلی امکان رفتن به استادیوم میسر نمیشد، غالبا این اجبار وجود داشت که تاصبح شنبه صبرپیشه کنیم تا نتایج را با خواندنشان بفهمیم: از روی صفحات فوتبال داخلی دو رقیب شنبه صبحها. پس روال بر این مدار میچرخید که غروبهای جمعه باید رفت سر کوچه و در یک صف دیگر برای تلفن دو ریالی ایستاد و یا بدو بدو به سمت مغازههای محل و با تلفنهای قلکدار و پولی و بعد زنگ زد به شماره تلفنهای امجدیه والبته شماره معروف ۹۱۶۱ استادیوم آزادی تا یک نفر از آنسوی خط گوشی را بردارد و مثلا بگوید یک هیچ پرسپولیس و تق گوشی را بلافاصله بگذارد. و تو در این ابهام آزاردهنده بمانی که نتیجهی پشت تلفن برای دقیقه چند بازی است و چقدر از بازی مانده و چه کسی گل زده و نتیجه نهایی چه شده. وقتی هم که یکی دو ساعت بعد باز میرفتی برای تلفن زدن به قصد فهمیدن نتیجه نهایی و کسی هم آن طرف خط نبود تا نتیجه را بگوید، تو میفهمیدی که بازی تمام شده است و باید فردا زودتر از خواب بلند شوی و بروی اول صف شنبه صبحها تا ببینی آخر ماجرایی که از پانزده شانزده ساعت قبل در مغز و روان تو آغاز شده به کجا رسیده: حکایت همیشگی عاشقان فوتبال در دوران محدودیت و دیریابی.
دنیای ورزش، البته که صرفا محدود به فوتبال نبود. از آن بالاتر اینکه خیلی از مواقع اعتراضهای شفاهی در گپ و گفتهای جمعی میشد مبنی بر اینکه سهم فوتبال در دنیای ورزش کم است! پرداختن دنیای ورزش به کشتی گاهی بیش از فوتبال بود. صفحات متعدد با تفسیرهای فراوان و عکسهای زیاد که حجم قابل توجهی از مجله را تشکیل میدادند. این رویه در روزهای برگزاری مسابقات قهرمانی آسیا و المپیک بیش از همیشه نمود داشت. اسامی زیادی که در مغز و جان خواننده مینشست به این سبب بود که همیشه در مجله مطالبی درباره کشتی گیران داخلی وجود داشت، و جدا از مجید ترکان و عسگری محمدیان و رضا سوخته سرایی و علیرضا سلیمانی و برادران محبی و بسیاری اسامی دیگر، خارجیها هم سهم گستردهای از صفحات مجله را سگک دوبل میکردند و در اختیار خود میگرفتند: جان اسمیت، آرسن فادزائف، سرگئی بلاگلازوف ( که گزارشگران و مفسران تلویزیونی برای راحتی کار او را بلاگازوف صدا میزدند!) میهمان همیشگی صفحات دنیای ورزش بودند که البته پایشان به صفحات رنگی هم باز میشد.