“داستان امریکایی” اوپنهایمر را پشت سر گذاشت
- شناسه خبر: 41980
- تاریخ و زمان ارسال: 28 فروردین 1403 ساعت 22:50
- نویسنده: روزنامه آرمان امروز
آرمان امروز : پس از آنکه اعلام شد دو فیلم مهم سالِ ۲۰۲۳ یعنی باربی و اوپنهایمر هردو در یک روز، اکران می شود شوخیهای اینترنتی با این دو عنوان آغاز شد که آنها را از نظر تفاوت سبک و محتوا مقایسه میکرد.
در آستانه پایان سال ۲۰۲۳ منتقد سینمایی واشنگتن پست ۱۰ فیلم برگزیده خود را از این قرار معرفی کرده و به سبک فستیوال ها از ۱۰ شروع کرده است:
آن هورنادی: دروغ چرا؟ سال ۲۰۲۲ برای فیلمسازان یک جورهایی ترسناک بود. سال به پایان میرسید و برای انتخاب ۱۰ عنوانی که واقعاً دوست داشتم، در مضیقه بودم. انتخابهایم آنقدر اندک بودند که نگران آیندۀ فیلم و سینما شده بودم.
سینما صرفاً نوعی هنر یا سرگرمیِ مفرح نیست؛ رخدادی معنادار و جمعمحور است که در فرهنگ ما نقشی اساسی دارد.
امسال اوضاع خیلی فرق کرده. هر یک از این فیلمها به راحتی میتوانست در فهرست ۱۰ فیلم برتر امسال من قرار بگیرد. لیست امسال خیرهکننده است و مثل سال قبل نحوست از سراپایش نمیبارد. رکود فراگیرِ ناشی از کرونا به پایان رسیده و سینمای جهان، فصل جدیدی را تجربه میکند. در سال ۲۰۲۳ هندیها، بخش مستند، فیلمهای خارجیزبان و فیلمسازان جدید پرچمدارند.
فهرست فیلمهای برگزیدۀ من به قرار زیر است:
- خاستگاه Origin / 9. هوا Air / 8. واقعیت Reality / 7. زندگیهای پیشین Past Lives / 6. جون بائز: من صدا هستم. Joan Baez I Am a Noise / 5. باربنهایمر Barbenheimer (اشاره به تقابل “باربی-اوپنهایمر” دارد) / ۴. آناتومیِ یک سقوط Anatomy of a Fall / 3. به احساساتم صدمه زدی You Hurt My Feelings
- جاماندگان Holdovers / 1. داستان آمریکایی American Fiction
خاستگاه
اقتباسِ “ایوا دووِرنی” از داستان “طبقه” اثر “ایزابل ویلکرسون”، “آنجانو الیس تیلور” را در نقش ویلکرسون، ستاره کرده است. فیلم، داستان شخصیِ نویسنده است؛ درونمایۀ فقدان و سوگ دارد و کنکاش میکند از مبحث نژاد بگذرد و ساختاری نظری برای بیدادگری بیابد. ماحصل این تلاش، فیلمی است همسو با رسالت ویلکرسون که زبان جدیدی ابداع کرده و درام و مستند را به هم میآمیزد تا با ژرفانگری، بذل عاطفه و صداقت محض به عمیقترین و پیچیدهترین واقعیات سیاسی که به تجربۀ بشر درآمده، دست یابد.
هوا
از فیلمِ “فلامین داغ” تا کمدی-درامِ وجدآورِ” بلکبری”، انگار امسال، سال محصولات فوقالعاده است. کارگردان فیلم، “بن افلک” است و پیچوخمهای خط تولیدِ کفش بسکتبالِ نایکیایرجردن را با حرارت و هوشیاری خاصی روایت میکند. “مت دیمون”، “کریس مسینا” و “جیسون بیتمن” نقشهای فرعی را برعهده دارند و “وایولا دیویس” نقش مادر جردن را ایفا میکند. هوا از آن دست فیلمهایی است که دیگر ساخته نمیشود و تا زمانی که ساخته نشود، خداوند را شاکرم.
واقعیت
“تینا ساتر”، واقعیت را دستمایه قرار داده تا فیلمش را در قالبِ “تئاتر واژه به واژه” (از زیرشاخههای تئاتر مستند) به تصویر بکشد. فیلمِ ساتر، ساختار را از واقعیت اخذ میکند و چارچوبی جذاب و نمایشی میسازد که پرده از پیچ وخمهای سیاسیِ سیستمی مخوف بردارد.
این فیلم اقتباسی از داستانِ افشاگرانۀ “ریلیتی وینر” در سیستم امنیتیِ ایالات متحده است که با اجرای حیرتانگیزِ “سیدنی سوینیِ” زیبا به تصویر کشیده شده است. وینر بالاخره گرفتار مأموران افبیآی میشود و از او بازجویی میکنند. فیلم، پیچیده، پرتنش، تراژیک، و بهنحوی ابزورد، خندهدار است. سوینی که در ایفای نقش دختران شرور مهارت زیادی دارد، نقش زن جوانِ افشاگری را ایفا میکند که بهنحو خارقالعادهای آسیبپذیر، زیرک و فریبنده است.
زندگیهای پیشین
“سلین سونگ” امسال با فیلمی ایدهمحور و معناگرایانه، متشکل از لحظات کوچک و خیرهکننده، اولین کار بلند و امیدوارکنندهاش را ارائه کرد. فیلم دربارۀ چیزهایی است که پشت سر گذاشتهایم و بدون گذر از آنها، ورود به آینده ممکن نیست. درنهایت همۀ آن پیشدرآمدها به سکانس پایانی ویرانگرانهای بدل میشوند که شاهدیم. گرتا لی در نقش زن جوانی ظاهر میشود که خانوادهاش در کودکی از کرۀ جنوبی به کانادا مهاجرت کردهاند و زمانی که دوباره به دوست پسرِ احتمالاً گمشدهاش (تئو یو) برخورد میکند، ازدواجش با نویسندۀ آمریکایی (جان ماگارو) به هم میخورد. «زندگیهای پیشین»، فیلمی ظریف و سرشار از احساس است و با هنرمندی، قاعدهمند شده و بهخاطر همین لطافت و زیبایی است که تأثیری ماندگار بر جای میگذارد./ عصرایران